ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ

Για την αποφυγή παρεξηγήσεων:



1.Τα κείμενα που θα μου φανούν να έχουν υβριστική,βλάσφημη,προσβλητική και υποτιμητική φάτσα,θα στέλνονται στο Πυρ το Εξώτερον.

Οι ιδιοκτήτες τους θα εκτελούνται παραδειγματικά.



2.Όσοι ψάχνουν εδώ μέσα για πορνογραφικό υλικό....έχουν χάσει!



3.Όσοι κύριοι ή κυρίες γίνουν πιεστικοί φλερτάκηδες σε οποιοδήποτε μέλος και το τελευταίο ζητήσει βοήθεια από την ομάδα,θα κάνουν παρέα με τους ιδιοκτήτες κειμένων-βλ.Νο.1 και θα εκτελεστούν δημοσίως στην πλατεία.



4.Αν όμως κάποιος θεωρήσει ότι εδώ βρήκε το καρμικό του ταίρι και φερθεί σ'αυτό με στοργή,τρυφερότητα και σεβασμό και θελήσει να το επικοινωνήσει και με τους υπόλοιπους,τότε κι εγώ μαζί του!



5.Παράκληση: αποφύγετε όσο μπορείτε τα greeklish.Θα σας ευγνωμονούν πολλά ματάκια εδώ πέρα!Να'στε σίγουροι γι αυτό!



6.Θέτε κι άλλο?Δεν έχει άλλο.Τέλος.





Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Συνέχεια Eric Berne "GamesPeoplePlay"

Και συνεχίζω.

Το προφίλ των "παικτών".
Ο κλασσικός σωτήρας έχει την κακή συνήθεια να αναλαμβάνει ευθύνες άλλων και να "χώνεται" βοηθώντας όπου μπορεί,συνήθως χωρίς να του έχει ζητηθεί βοήθεια.
Μέσα του υπάρχει ο φόβος της προσωπικής του ανάληψης ευθυνών στα δικά του ζητήματα γιατί αυτό του προξενεί πολύ πόνο κι έτσι ασχολείται με τους άλλους.
Επίσης,του δίνεται η λαμπρή ευκαιρία να αποδείξει για πολλοστή φορά στον εαυτό του ότι οι άλλοι είναι ανίκανοι ενώ η προσωπική του ανάγκη είναι συνεχής και διαρκής αγώνας να θέλει να αποδεικνύει στον εαυτό του ότι ο ίδιος δεν είναι και δεν έχει τίποτε κοινό μ'αυτούς...(τους "ανίκανους άλλους")
Παίρνει λοιπόν το χρυσοποίκιλτο βάθρο και κάθεται επάνω τοποθετώντας τον εαυτό του σε ανισότιμη θέση ισχύος έναντι των άλλων.
Συνήθως υποστηρίζει ότι τα κίνητρά του είναι αγαθά και πιθανόν το πιστεύει κιόλας...
Το θύμα,αποπλανεί και πείθει άλλα άτομα-σωτήρες-να κάνουν τις δικές του δουλειές αλλά και να κουβαλούν την ευθύνη των πράξεών του-αντ'αυτού.
Δίνει την εικόνα του ανυπεράσπιστου και αδύναμου πλάσματος προκαλώντας αισθήματα λύπησης στον σωτήρα του ο οποίος σπεύδει να βοηθήσει.
Φέρεται ακυρωτικά και απαιτεί ανταπόδωση.
Το κύριο όφελος είναι ότι οι άλλοι συμμετέχοντες βρίσκονται κάτω από τον έλεγχό του..
Στο μυαλό μου,έρχεται η μάνα που λέει στο παιδί ότι έκανε τόοοοσες θυσίες για χάρη του και φυσικά μετά πάντα πέφτει σαν κοτρώνα ο έλεγχος δια της ανταποδώσεως:"γι αυτό πρρρέπει να κάνεις κι εσύ αυτό!".-εδώ μπαίνουν κι άλλα: πχ"στο λέω εγώ που ξέρω καλύτερα,που θέλω το καλό σου,που θα πεθάνω και δεν θα σε καμαρώσω έτσι ή αλλιώς"ή πιό σκληρά:"που θα με πεθάνεις βρρεεεεε!!!"
Κι όπως λέει και ο ψυχολόγος Γ.Πιντέρης: η δικτατορία της ευαισθησίας!
Τέλος,ο κατήγορος.
Ή αλλιώς,δικαστής,τιμωρός και άλλα χαριτωμένα.
Αυτός,έχει την τάση να ξεχνάει ότι οι άλλοι άνθρωποι σκέφτονται,νοιώθουν κι ενεργούν με τον δικό τους τρόπο κι επιμένει να τους ζητά τα ρέστα που "τόλμησαν" να μην ενεργήσουν,σκεφτούν,νοιώσουν με τον δικό του τρόπο-που ως....γνωστόν είναι και ο σωστότερος.
Μετά,πιθανόν να πέσει κατακούτελα και η ποινή του εισαγγελέως...
Και θα μου πεις κι εσύ τώρα: "μα καλά,γιατί οι άνθρωποι παίζουν παιχνίδια στις σχέσεις τους?"
Πρώτον γιατί δεν μάθαμε καλύτερο και λειτουργικότερο τρόπο να σχετιζόμαστε και μάλιστα επικοινωνώντας την προσωπική μας αλήθεια,όποια κι αν είναι αυτή,με τιμιότητα και ειλικρίνεια,φοβούμενοι ότι αν το κάνουμε,θα χάσουμε τον άνθρωπο που αγαπάμε ή θα μας κακοχαρακτηρίσει ή πάψει να μας εκτιμά και να μας αγαπά.
Άλλος λόγος είναι να επιβεβαιώσουμε ντε και καλά το προσωπικό μας σενάριο: πχ ότι όλος ο κόσμος είναι κακός,στραβός κι ανάποδος κι έτσι επιτρέπεται να νοιώθω θυμωμένος και ακυρωτικός,αιωνίως και επίσης να αισθάνομαι ότι όλοι οι άλλοι είναι έτσι ενώ εγώ διαφέρω από αυτούς τους απαράδεκτους ανθρώπους γιατί είμαι καλύτερος.Εδώ σχεδόν πάντα μπαίνει μιά σύγκριση εμένα με τους άλλους που αντί να κοιτώ τα χάλια μου θέλω και συγκρίσεις...
Καλός λόγος θεωρείται και το να είμαι το κέντρο της προσοχής από τα αγαπημένα μου άτομα αφού αυτά ασχολούνται με μένα και τις μανούβρες μου καταναλώνοντας χρόνο και ενέργεια για την πάρτη μου.
Τέλος,από το να μην σχετίζομαι καθόλου και να αντιμετωπίζω εντελώς μόνος κι έρημος την ζωή μου,σχετίζομαι κάπως αν και δυσλειτουργικά.
Ανάλογα με την ψυχοπαθολογία των συμμετεχόντων,τα "παιχνίδια" ενηλίκων χωρίζονται σε τρεις βαθμούς:

1.Πρώτου βαθμού,που είναι συνήθως αποδεκτά από την κοινωνία
2.Δεύτερου βαθμού,που είναι πιό εστιασμένα και παίζονται πίσω από "κλειστές πόρτες"-βλ.και καυγάδες γειτόνων
3.Τρίτου βαθμού,που είναι...βράστα κι άστα και περιλαμβάνει νοσοκομεία με σωματικές βλάβες,χτυπήματα κλπ.φυλακές,καταδίκες και αν είναι βαρβάτο περιστατικό,ακόμη και νεκροτομείο.

Αύριο,θα συνεχίσω παραθέτοντας κάποια συνηθισμένα κατά την γνώμη μου,"παιχνίδια",αναλύοντας τα.
Κι αν δεν βρούμε τη μούρη μας εκεί μέσα...εμένα να με φτύσετε!

Καλή σας νύχτα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: